ฮิมิซึ โนะ อาราชีจัง SP 20110331 Pt 3

ฮิมิซึ โนะ อาราชีจัง สเปเชี่ยล 20110331 Part 3(คลิกดู)

Credit clip: Vandy/ http://hachiarashi.blogspot.com/

Na:ไอบะมาเนะกิง เดทในฤดูใบไม้ผลิ จาก ชินจุกุ มารุย อะเนกกุสุ จะเป็นอย่างไร เชิญค่ะ

A: เปิดผ้า(แต่ยังไม่เห็นค่ะ)

All: โอว้วว

S: ไปจริงๆ ด้วยแฮะ

A: ธีมก็คือ” ผู้ใหญ่ที่ก้าวเดินขึ้นบันได” (อะไร้ยยยอ่ะ ไอบะจัง (^3^)//

All: (หัวเราะกันใหญ่)

A: คราวนี้กะเอาจะที่ หนึ่ง จริงๆ

มาเนะกิง โคออดิเนทของไอบะจะเป็นอย่างไง ความมั่นใจในครั้งนี้ ที่มีธีมว่า ผู้ใหญ่ที่ก้าวเดินขึ้นบันไดจะเป็นอย่างไร(สามชั่วโมงก่อนหน้า)

Staff: ครั้งนี้มีที่สนใจอะไรเป็นพิเศษไหม

A: เอ่อ จริงๆ มันก็มีซิ เลือกที่จะเป็นที่ หนึ่ง นะ จริงๆ ทุกครั้งก็อยากจะได้ที่หนึ่งนั่นแหละ แต่ผลลัพธ์ออกมา ได้ที่สี่ วันนี้ ทำให้ได้ดีกว่านะ

มาเนะกิงในภาคพิเศษนี้ ผลของไอบะจังก็ได้ที่ สี่ไปครอง แต่เพื่อกำหนดทิศทางเพื่อตัดสินใจ ต้องเข้าไปศึกษาที่ในร้านดูเสียก่อน(เข้าไปดูนั่นแหละ)

เดินไปก็ได้ยินเสียงหัวเราะด้วย สงสัย ถ้าไม่ใช่ โชจังสต๊าฟ ก็โอจังสต๊าฟ แน่ๆ เพราะมีแต่เรื่องฮา

ที่ร้าน ABAHOUSE

A: ทำไงดีน้า สำหรับผมนะ ฮารุอิมเมจ ต้องเสื้อผ้าประมาณนี้เลย ไม่ดูเป็น ฮารุหรือไง (และก็หยิบ กางเกงยืดมาทาบกับ พาร์ก้ายีนส์) อย่างนี้เลยเนี้ย เป็นไง ผมนะ ต้องอย่างนี้เลย แต่ว่าได้ ที่สี่ตายตัว เลิกดีกว่านะ !! (คริคริ จ้า)

ตาที่มองหาแต่ สินค้าฤดูใบใม้ผลิ แต่อย่างไงก็ตาม ไม่สามารถเลี่ยงที่ ทีสี่ตายตัวไปได้

A: ลองดูจริงๆ สักหน่อยดีไหม ครั้งนี้ เอาให้ดูดีมากไปเลย

Staff: เอาให้มันดูดีไปเลยไหม

A: สูทหล่ะ เป็นไง

Staff: ไอบะซัง ไม่มีอิมเมจว่าต้องเป็นสูทเลยนะ

A: ไม่มีใช่ม่ะ ก็นั่นแหละ ให้มันหลุดจาก อิมเมจไปเลยไง เอาแบบให้ที่คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำได้ อยากจะทำดูนะ

Staff: นิวไอบะ อย่างนั้นนะหรอ

A: ลองทำสูทไอบะตาเกะดูเป็นไง (ฮาๆๆๆ หัวเราะน่ารักเชียว คริคริ)

“ไอบะตาเกะที่เราเห็นกันบ่อยๆ ก็คือกางเกงขาสามส่วนที่คุณเธอใส่บ่อยๆนะ แต่ที่ญี่ปุ่นเค้าเรียก ชิจิบุน(七分) ใส่บ่อยซะจนเป็น อิมเมจของตัวเองไปเลย”

A: ลองทำ ไอบะตาเกะสูท กันดีกว่า

มาถึงตอนนี้ อยากจะพลิกแพลงแบบคาดไม่ถึง เพื่อที่จะเป็น “นิวไอบะ”เพื่อเป็นการท้าทายดู

อยากจะทำอย่างที่จะตั้งใจ ไอบะจังขึ้นไปที่ ชั้นเสื้อผ้าผู้ใหญ่ เสื้อผ้าสำหรับคนทำงาน

A:คอนนิชิวะ (และเดินไปจับเสื้อหนังสีน้ำตาลอ่อน) รู้สึกว่ามันดูเป็นผู้ใหญ่หน่อยนะ

เป็นหนังด้วย ดูดีเชียวเนาะ โอโตนา(ดูเป็นผู้ใหญ่) ดูเรียบร้อยเชียว

ขอ คีบ(เอาไว้)ก่อนดีกว่าไหม

SS: เข้าใจแล้วครับ(ได้ครับ)

โคออดิเนทแบบผู้ใหญ่ ก็น่าสนใจขึ้นมา ครั้งนี้จะตัดสินใจทางนี้(แนวผู้ใหญ่)หรือไม่ แต่

A: (ยืนดูหุ่นที่ใส่ชุดอยู่) ไม่เหมือน ฮิกาชิยาม่า เซมไป หรือ อันนี้แหละผู้ใหญ่เลย

Staff: แล้วจะเอาแนวนี้แน่หรือ

A: ครั้งนี้ว่าจะเอาแนวนี้ดีไหมน้า ก็คิดอยู่เหมือนกันนะ จะทำอะไรแต่ไม่ได้ลองดูก็ไม่รุ้ ก็ไม่รู้สิ

แต่(เดินไปหยิบกางเกงยืดที่ตัวเองชอบ) ถ้าอย่างนี้ อยากจะใส่ขึ้นมาทันที(หุหุ รู้จะของชอบเป็นแนวนี้)

อยากจะโคออดิเนทเหมือนกัน ฮิกาชิยาม่าเซมไป หรือ จะเอาตามใจตัวเองดี ไอบะคุงก็เริ่มไม่มีทิศทาง

A: ไม่รู้จะทำไงดีน้า (แล้วก็เดินเข้าไปเลือกเสื้อผ้าในร้าน) ลองใส่ แล้วตัดสินดู มันก็ดูธรรมดามากเลยนะ ไม่มั่นใจเลยหล่ะ

เริ่มไม่มีทิศทางที่แน่นอนแล้วตอนนี้ อย่างไงไอบะก็มีโชคที่จะพบคือ

SS: มีสินค้าที่ตัวเองสามารถออกแบบเองได้ อยู่ด้วยนะครับ เป็นเซตเลยครับ(ผ้าเป็นชิ้น) และด้ายเย็บผ้าด้วยครับ เย็บจากข้างในได้เลย ออริจินัล มีแต่ตัวเดียวครับ(เข้าใจว่า ตัวเดียวในโลกเพราะตัวเองทำเองนะ)

A: เอะๆๆ (เสียงดังเชียวที่รัก) ออริจินัลเลยหรือ ดีนะ

Staff: ไอบะซังอยากจะตัดตรงไหนก็ทำตัดตรงนั้นได้นะ

A: อยากตัดตรงไหน ก็จะตัดตรงนั้นแหละ

Staff: ทำให้เป็นเจ็ดส่วนก็ได้นะ(เจ็ดส่วน คือกางเกงขาสามส่วนบ้านเรานั้นแหละ)

A: ถ้าตัวเองชอบใจ นะ ตัดตรงนี้เลยเนาะ(น่ารักอ่ะ) ทายว่าด้ายก็จำเป็น ว่าแต่ว่านะ

ออริจินัล ที่ในโลกนี้มีเพียงตัวเดียว สนใจขึ้นมาทันที เวลาก็ผ่านไปแล้วสองชั่วโมง ในที่สุดก็ได้ไอเท็ม(สินค้า)ที่จะเอาโคออดิเนท

ที่ร้าน ลีวายส์หรือเปล่านะ มีโต๊ะให้นั่งเย็บด้วย ออริจินัลเดนิมก็เริ่มทำกันเลย

A: เรื่องเย็บผ้าก็ไม่เคยทำมาก่อนเลย ทำอย่างไงดีเนี้ย

ไอบะจังดึงกางเกงมากไปหน่อย ทำให้กางเกงขาดเลย

A: แย่แล้ว >_<

Staff: เสียงดัง(กางเกงขา)มากเลย ไม่เป็นไรใช่ไหม

A: ออกแรงมากไปหน่อย(ยิ้ม หุหุ)

อย่างไงของมันก็ขาดมากไปหน่อย(ก็ดึงแรงไง) ก็ยังเป็น ออริจินัลเดนิม จนได้

A: โยชชช ตัดสินใจเลยเนาะ

ไอบะ ก็โหมกำลังในรอบสุดท้าย

A: มีรองเท้าที่เจ๋งๆ ที่หนึ่งเลย อันไหนหรือครับ (ไอบะจังไปหยิบรองเท้า แต่ยังไม่โชว์ให้ดูว่าเป็นอย่างไง) อันนี้เลยหรือ เอาไหม

Staff: เป็นไงบ้าง มั่นใจหรือเปล่า

A: มันต้องมีอยู่แล้วใข่ไหม ที่หนึ่งเลยหล่ะ

อย่างไงก็มี กางเกงที่มันเพียงตัวเดียวที่เป็นออริจินัลก็จะถูกใช้ ได้ที่หนึ่งแน่ๆ จะเป็นอย่างไง

Na: ไอบะมาเนะกิง เดทฤดูใบไม้ผลิ จาก ชินจุกุ มารุย อะเนกกุสุ เป็นอย่างไง เชิญเลยค่ะ

เช่งงงง เปิดผ้าแล้ว

All: โอ้ววววว

“มาเนะกิงของไอบะจัง สเวตเตอร์แจ็กเก็ต เนทไท นอร์ดิคคาดิเก้น ดันการีเชิ๊ต กางเกงที่ชำรุด(โอ้ยยย กางเกงที่มีตัวเดียวในโลก ค่ะ) รองเท้าผ้าใบพริ้นสี”

A: ธีม วันนี้ก็คือ “ ผู้ใหญ่ที่กำลังก้าวเดินขึ้นบันได” p(^=^)q

All: หัวเราะ

A: มาถึงตอนนี้นะ แบบเอ้าดอร์ก็เยอะ แต่ครั้งนี้ ผู้ใหญ่ที่กำลังก้าวขึ้นบันได เลยเลือกมาอย่างนี้ (ข้างบนดูเรียบร้อยเป็นผู้ใหญ่) แต่ดูข้างล่างไปก็มีลูกเล่นอะไรหน่อยหนึ่ง ก็คือรองเท้า(รองเท้าพริ้นสี)

O: น่ารักดีนะ

A: รองเท้าน่ารัก

S: เดี๋ยวนะ มีอย่างหนึ่ง ดูมันไม่ค่อยจะเหมือนไอบะจังเลยนะ

A: ดูตรงนี้ซิ ไท นะ นี่เลย ที่เลือกมานะ จะขึ้นบันไดหล่ะนะ

M: อย่างไงกางเกงก็ทำเอง

A: ใช่เลย ดูนี่ซิ ผ้าที่ตัวเองชอบก็เอามาแปะเข้าไป ก็เป็นออริจินัลของเราเอง ผมก็ลองทำแล้วแหละ แต่ไม่เคยเย็บ(ผ้าเลย) ก็เลยทำไม่ได้ ก็เลยเอามาใส่กระเป๋ากางเกงแทน(หุหุ)

S: ดูที่ใส่มา(ชี้ไปทีไอบะจัง) แล้วมาดูตัวเอง ผมไม่เหมือนเป็นไอบะหรือไง(ดูเหมือนนะซิ ยังเข้าใจว่าเป็นสลับกันเลย)

J: แต่ถ้าดูตรงรองเท้านะ เหมือนไอบะเลยหล่ะ

S: ไอบะคุงหรือเปล่านะ (ไอบะจังหัวเราะเลย)

Na: มาต่อกันเลยค่ะ มัสซึโมโต้ มาเนะกิง โคออดิเนท จาก ชินจุกุ มารุย อะเนกกุสุ เดทฤดูใบไม้ผลิกันเลยค่ เชิญค่ะ

เปิดผ้าคลุม(แต่ยังไม่ให้เห็น) เช่งงงงง
All: โอ้วววววว

M: เหมือนพวกนักแสดง(ตลกเลย จริงๆ แล้ว ตลกญี่ปุ่นหน้าตาดีกว่าดารามีเยอะค่ะ แต่งตัวเก่งด้วย)

N: กางเกงอะไร(ฟังไม่ทัน ว่าพูดอะไร)

Na: มีธีมหรือเปล่า

J:ธีมหรือครับ แต่ก็อย่างหนึ่งที่อยากจะบอกทุกคน ถ้าไม่ขอโทษคงจะไม่ได้

M: ใช่ ไม่ขอโทษคงไม่ได้แล้วหล่ะ

J: โกเมน(ขอโทษนะ) /(>A<)\

เข้าเป็นปีที่สองแล้ว ไม่ควรจะแพ้เป็นอันขาด มัสซึโมโต้ โคออดิเนทจะเป็นอย่างไงนั้น

(ก่อนหน้าสามชั่วโมง)

J: สา สา สา

Staff: ลองทำดูหน่อยเป็นไหม

J: ก็ผ่านไปหนึ่งปีแล้วนะ

Staff: หุหุหุ แล้วอย่างไงดีครั้งนี้ คิดว่าไม่แพ้การแข่งขันอย่างนั้นหรือเปล่าครับ

J: ครั้งนี้หรอ ครั้งนี้ถ้าแพ้อีก ก็คงจะไม่ได้แล้วหล่ะ(แย่มากเลยหล่ะ)

( ภาพวิดีโอเก่า จุน “ลาย”ครับ ) แบบ(แพ็ทเทิ้นของผ้า) ใช้โคออดิเนท แต่ก็ได้ที่โหล่

(ภาพวิดีโอการโคออดิเนทครั้งที่สอง “ความตั้งใจกลับมาแล้ว”) ความมั่นใจกลับคืนมา ระมัดระวังกว่าเดิม ไม่น่าเชื่อ มัสซึโมโต้ก็ได้ที่โหล่เป็นครั้งที่ สอง

Staff: ครั้งนี้จะสู้แบบปลอดภัย ดีไหม

J: คงจะยังไงหล่ะนะ

อย่างไงก็ไม่แพ้เป็นขาด มัสซึโมโต้ แข่งขันแบบระมัดระวังตัวมากขึ้น โดยหาโคออดิเนทที่มหัศจรรย์

เริ่มหาที่ร้านแรกเลย

ร้าน JUNindepedent

Staff: ตัวเองมีความมั่นใจ ที่จะทำเองหรอ

J: เชื่อมั่นในของที่ตัวเองเป็นคนเลือกเท่านั้นแหละ ชอบอันนี้จัง

Staff: เป็นอย่างไงหล่ะ

J: เดี๋ยว ลอง “คิป”(เก็บไว้ใช้)ก่อนดีกว่า ลองดูก่อน

Staff: ลองดูไหม

J: อืม

มัสซึโมโต้สนใจเสื้อผ้า(ที่ลอง)ขึ้นมา เลยเก็บเอาไว้ก่อน

แล้วจุนก็เลือกเก็บเอาไว้ใช้หลายๆ ตัวเลย อันไหนที่สนใจเป็นพิเศษก็ลองใส่ดู ลองจัดใส่ให้เข้าชุดกัน (เวลาผ่านไป 30 นาที) และแล้ว

Staff: มองเห็นหรือยัง ทิศทาง(ว่าจะเอาแบบไหน)

J: ไม่เห็นเลย(ซักนิด) ไม่เห็นแม้แต่นิดเดียว

ยังไม่เห็นทิศทางว่าจะเอาอย่างไงดีสำหรับมัสซึโมโต้ ของที่ใช่ก็ยังไม่เจอ โคออดิเนทก็ยังเลือกไปเรื่อยๆ

J: ที่ว่า เดทฤดูใบไม้ผลิ มันคืออะไร

มัสซึโมโต้ ที่ไม่เข้าใจตัวเองแม้แต่น้อยว่าจะ โคออดิเนทอย่างไงดี (จุนแอบส่องดูคนที่เดินอยู่ข้างล่างว่าเค้าแต่งตัวกันอย่างไง จริงหรอ เห็นแต่งตัวออกจะเก่ง)

และแล้ว ความรู้สึกหวาดไหว ก็ได้พูดออกมา

J: มุมนี้(มาเนะกิง) ก็เข้าใจว่าให้ทำอะไรนะ แต่ ถ้าเสื้อผ้าที่ผมชอบนะ มันขายไม่ได้เด็ดขาดเลย(แพ้แน่ว่างั้นเถอะ) ขายไม่ออกจริงๆ

และแล้วก็ไม่รู้ทิศทางอย่างแท้จริง เหมือนจะเป็นผู้ชายที่มีจุดเป้าหมายชัดเจนดี จริงหรือนั้นทีแสดงออกมา

J: ไปปรึกษาดีกว่า

จุนเดินออกไปนอกร้าน นีโน่กับไอบะจัง คุยกันอยู่

J: ช่วยฟังปัญหาของผมหน่อยได้ไหม (ไอบะจังกับนีโน่ หัวเราะเป็นการใหญ่) ^_^

ลองดูหลายๆที่แล้วนะ ดูแล้วนะ ที่เข้าตามันก็มีอยู่ แต่ตัวเองสนใจกลับเปลี่ยนไปนะ (โน่กับไอบะจัง หัวเราะ ขำกันอีก)

N: คงไม่ใช่หรอก

J: ผมเลือกเสื้อผ้าที่ตัวเองชอบ แต่มันก็จะได้ที่โหล่อีกแหละ

A: ดูไปหลายๆ อย่างก็มีให้เลือกนะ คงจะไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะ(ได้ที่โหล่)

J: ก็คงจะไม่ใช่อย่างนั้น

A: จ้า ไม่เป็นไรหรอก(ให้กำลังใจเพื่อนดีมาก)

N: ไม่เป็นหรอกนะ

เพราะภาพพจน์ที่มันแพ้มาตั้งสองครั้งสองคราวทำให้เกิดความไม่มั่นใจขึ้นมาอย่างมาก มัสซึโมโต่อ่อนใจว่ากลัวจะแพ้ขึ้นมาอีก

J: ยากจังเลยอ่า เอะ แวะไปดื่มน้ำชา ซักหน่อยดีกว่า

ใช้เวลาไปสองชั่วโมง ยังจับจุดไม่ได้ว่าจะเอาอย่างไง หยุดพักก่อนเสียแล้ว

Staff: หาแนวทางเลยดีไหม หลังจากนี้ไป

J: นั่นซิน้า อย่างแรกเลย หาแนวทางของตัวเองไม่ได้นี่ซิ

Staff: อันนี้แหละ(ปัญหา)

J: อันนี้เลย เลือกอันไหนนี่ซิ ยากนะ ทำให้คนอื่นเลือกนี่ มันยากจริงๆ นะ

Staff: ฮาๆๆๆ

“(จุนนึก)อะไรก็แล้วแต่น้า ที่ตัวเองเลือกมาใส่ แต่ถ้าตัวเองเป็นคนเลือกใส่เองนะ ที่สตูดิโอก็มาเนะกิงไฟว์ก็ทำกันบ่อยๆ แต่ก็ของที่ตัวเองชอบมากกว่า แต่ถ้าคิดดีๆ ทำหรับไปเดทนี่ มันยากจริงๆเลยนะ”

Staff: ว่าแล้วก็ไปกันดีกว่าไหม

J: ดื่มนี้แล้วไปกัน

เหลือเวลาอีก 30 นาที แนวทางก็ยังกำหนดไม่ได้ ก็เข้าไปดูรอบๆ ร้านกัน และแล้วก็มีที่สนใจอย่างมากอันหนึ่งมาทันใด

J: อันนี้ (ที่หุ่นใส่อยู่) ดีมากเลยนะ ทั้งชุดเลย อันนี้ก็เป็นอย่างนี้(กระเป๋า)

Staff: กระเป๋าหรือค่ะใช่ค่ะ

J: คิดว่าน่ารักมากๆ เลยนะ แต่

มัสซึโมโต้ผู้มีสับสน ยืนอยู่หน้า มาเนะกิง(หุ่น) สุดท้ายจะคิดอย่างไง ตัดสินใจเลือกอันนี้ไปเลยหรือเปล่า

J: ขอลองที่หุ่นใส่ทั้งชุดดีไหม

Staff: คงไม่ใช่ทั้งหมดนี่นะครับ

J: ลองใส่ทั้งชุดเลยดู สักครั้งนะ

Staff: จริงหรือนั่น

SS: ลองเลยค่ะ

ติดตามกันต่อไป ตอนที่สี่นะค่ะ